اکثر افراد مبتلا به مرحله ۲ پارکینسون هنوز هم می توانند به تنهایی زندگی کنند، اگرچه ممکن است متوجه شوند که انجام برخی کارها بیشتر طول می کشد.
مصرف چای سبز، خوردن سبزیجات محلی، مصرف مواد غذایی ارگانیک و ورزش از جمله مواردی هستند که آسیب های ناشی از استرس را کم می کنند.
در بیماران مبتلا به پارکینسون، عوارضی که تهدید کننده زندگی بیمار هستند افزایش می یابد، مانند موارد زیر:
برخی افراد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بیماری پارکینسون هستند. عوامل خطرساز این بیماری عبارتند از:
تقریباً در همه موارد ، دارو برای کمک به مدیریت علائم جسمی و روانی مورد نیاز است.
اسید چرب امگا ۳، از تخریب و مرگ سلول ها و در نهایت، بیماری پارکینسون، پیشگیری می کند.
۳. کُندشدن حرکات: کارهایی نظیر راه‌رفتن و بلندشدن از رختخواب و حتی صحبت‌کردن دشوارتر و کندتر می‌شوند. پزشکان این وضعیت را برادیکینزیا می‌نامند.
امروزه برخی از روش‌های جدید برای کنترل علائم عبارت است از:
مداخلات جراحی مختص افرادی است که به دارو خواب در بیماری پارکینسون ، درمان و تغییر شیوه زندگی پاسخ نمی دهند.
میزان آزار دهندگی علائم یکسان در مورد بیماران مختلف ، مشابه نمی باشد. لذا علائم این بیماری در بیماران مختلف دارای تفاوت هایی می باشد.
ممکن است نتوان پیشرفت پارکینسون را کند کرد ، اما می توانید بر موانع و عوارض فائق آیید تا در حد امکان کیفیت زندگی بهتری داشته باشید.
تقریبا هر فرد مبتلا به پارکینسون دچار حداقل یکی از این نشانه‌ها می‌شود. در حالت شدید، این احتمال وجود دارد که علائم زیر موجب ناتوانی فرد شوند.
افزایش مصرف فیبر و مایعات در وعده های روزانه می تواند از ابتلای شما به یبوست که مشکل بسیاری از بیماران است ، جلوگیری کند.
تحقیقات اخیر بیان کرده اند که وامل سبک زندگی – مانند ورزش و رژیم غذایی غنی از آنتی اکسیدان – می توانند یک اثر محافظتی داشته باشند.